Październik 27, 2020
Prawo stanowi, iż rezerwy szacuje się w uzasadnionej, wiarygodnie ocenionej ceny. Nie wskazuje natomiast konkretnych metod wyceny zasobów. Wielkość, na którą tworzona jest rezerwa, winna być jak najbardziej właściwym szacunkiem nakładów koniecznych do wypełnienia istniejącego obowiązku na dzień bilansowy, to znaczy kwotą, jaką firma zapłaciłaby w ramach zrealizowania obowiązku na dzień bilansowy, lub zapłaciłaby na rzecz strony trzeciej w zamian za przejęcie na siebie obowiązku w owym czasie.
Źródło: http://www.flickr.com
Wycena rezerw uwzględnia zagrożenie i wątpliwość, z metodyką wyceny można zapoznać się na stronie: Jednostki gospodarcze przygotowują zasoby z rozmaitych tytułów, częstokroć jako rezultat obowiązku ustawowego.
Skoro czytasz niniejszy tekst, to niewątpliwie jest on dla Ciebie niezwykle absorbujący. Tu również znajduje się notka spod linku, która posiada równie ciekawe tematy.
Charakteryzowanie ceny rezerw, ze względu na ich niestały obszar i towarzyszące im ryzyko, połączone jest z przewidywaniami, szacunkiem, definiowaniem prawdopodobieństwa, uwzględnianiem wielu danych bieżących i historycznych. Nierzadko do wyceny rezerw jednostki muszą wykorzystywać zagmatwane strategie wyceny oparte na wielu założeniach.
Odprawy emerytalne to jednokrotne, popularne świadczenie pieniężne, które należy się pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdatności do pracy, bądź emerytury, którego stosunek pracy wygasł w związku z przejściem na rentę, lub emeryturę – możesz o tym poczytać w tym wpisie. Należy się ona również pracownikowi przechodzącemu na wcześniejszą emeryturę. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie ma prawa ponownie zyskać do niej prawa.
Nie otrzyma jej więc osoba, która uzyskała już świadczenie u ostatniego pracodawcy, albo (sprawdź – odszkodowania z oc sprawcy) gdy przyjęła odprawę rentową, a po pewnym czasie odchodzi na emeryturę.
